Vasco da Gama

“Eliza, kom je mee?” Ik sta aan de rand van het terras van Quinta de Sao Gabriel en kan een tevreden glimlach niet onderdrukken. Het is hier zo ongelofelijk mooi! Ik kan mijn ogen bijna niet geloven. Ik besluit de groene heuvels en wijngaarden even mijn rug toe te keren en loop achter de eigenaresse aan richting de boerderij. Ze gaat me voor mijn ruime kamer binnen. “Kijk, dit is jouw plekje voor de komende dagen!.” Ik plof samen met mijn tassen neer op het bed en kijk nieuwsgierig om me heen. Door de grote ramen valt er veel licht naar binnen, maar toch is het hier lekker koel. De eigenaresse begint trots te vertellen over de geschiedenis van dit bijzondere plekje. Een tijd geleden besloot ze het roer volledig om te gooien en haar baan als onderwijzeres op te zeggen om dit hotel te gaan runnen. Hoewel er veel werk verzet moest worden om de meer dan 100 jaar oude boerderij om te toveren tot wat het nu is, heeft het harde werk zijn vruchten afgeworpen. “Ik laat je nu wel even alleen, zodat je even kunt uitrusten”, besluit ze haar verhaal. Ik heb ook eigenlijk wel zin om even mijn ogen te sluiten. Mijn gedachte dwalen af naar het zwembad, met dat ongelofelijke uitzicht. Als ik dan toch even ga ontspannen, kan ik net zo goed even van die luxe gebruik maken toch?!