The Cross

De zon schijnt aan een staalblauwe hemel als ik het grote terrein van El Nus de Pedra oprijd. Ik ben weer terug in mijn geliefde Catalonië en heb vandaag een afspraak met mijn oude vriendin Gabriela die hier een weekje met haar twee zoontjes logeert. Ze klonk zo enthousiast toen ze me opbelde om een afspraak te maken. Vandaar dat ik nu extra benieuwd ben naar haar landelijk gelegen paradijsje.

Als ik de auto uitstap zie ik Pedro en Rafael aan komen sprinten. Wat zijn ze groot geworden, Gabriela's twee schatjes met hun donkere krulletjes en gebruinde lijfjes. De vorige keer waren ze nog maar baby's. Ook Gabriela komt me tegemoet met een grote glimlach op haar gezicht en ik krijg van alle drie dikke zoenen. “Eliza, je MOET hier gewoon een paar dagen blijven,” zegt ze beslist, “kunnen we echt even bijpraten! De jongens genieten hier volop en de eigenaren weten echt hoe zij hun gasten moeten verwennen. Niets is hen te veel! Ze willen je zo graag het echte Catalaanse landleven laten ervaren. En wij kunnen in de omgeving een mooie fietstocht maken of gaan paardrijden! Kun je je iets heerlijkers voorstellen?” Gabriela's ogen glinsteren en even later laat ze me kennis maken met de inderdaad zeer gastvrije en hartelijke eigenaren, Josep en Montse.

We vinden een rustig hoekje in de riante tuin met uitzicht op de groene, vredige omgeving. Wat is het hier prachtig! Ik merk dat ik helemaal tot rust kom en schuif de sandalen van mijn voeten. Josep brengt twee glazen cava en samen proosten Gabriela en ik op onze vriendschap - en op het echte, Catalaanse landleven…