Taimar

Lang geleden speelde een jong gezin in de branding van het zwarte vulkaanstrand. De kinderen probeerden de golven te ontwijken en de ouders keken gelukkig. Dit was niet alleen de mooiste plek om hun kinderen te laten opgroeien, ook droomden ze ervan om de villas verderop op de berg op te knappen en te verhuren zodat iedereen kon genieten van dit grote geluk aan zee. De kinderen groeiden op en dromen werden waar. Want nu staat daar Villa Los Pajeros, de prachtige villa's van señor en señorita Perez.

Hoog tegen de berg vind ik de vier geel met rode villa's. Dochter Maria wacht me op, samen met haar ouders die precies zo zijn zoals ik hoopte. De authentieke eilandbewoners runnen samen met hun dochter het complexje. De advocate komt elke dag even langs om te kijken wat ze voor de gasten kan betekenen. 'Mijn overgrootvader verbouwde vroeger op dit stuk land sinaasappels,' en ze wijst naar de gaard verderop, 'en avocado's. Samen met zijn schapen en gezin leefde hij hier het rustige leven.' Ik glimlach terwijl ik uitkijk over de haven van Santa Cruz de la Palma. We wandelen via het zwembad, de gezamenlijke barbecueplek en de tuin waarin alles driftig bloeit, groeit en ruikt.

En dan kom ik aan bij mijn villa die ruimer is dan ruim. De open haard lonkt, de ruimte is magnifiek en ik kan niet wachten tot ik mijn vrienden kan uitnodigen. 'Je hebt boven een balkon met een zitje en mooie vergezichten' en dan opent Maria de deur naar het grote terras. Ik zucht diep. In de verte schittert de zee. Eén ding weet ik zeker: morgen zullen mijn vrienden en ik de golven ontwijken in de branding. We zullen lachen en denken: dit is echt het grote geluk aan zee.