Santa Mafalda

Het groenblauwe water van de natuurlijke zwembaden in het stadje Garachico trekt mijn aandacht wanneer ik er langs loop. Ik twijfel: zal ik een duik nemen? Het water klettert wild tegen de bruine rotsen aan. Ik staar voor me uit. Ineens staat er een Spaanse dame naast me. “Mooi he?” zegt ze. Ik knik en glimlach. “Kom je hier uit de buurt?” vraag ik haar. Ze vertelt me dat ze half Duits en half Spaans is en dat ze hier vlak bij samen met haar man een eigen plekje runt. “Kom, ik laat het je zien!”

Slechts een paar minuten later staan we ineens voor een blauw pand met bruine luiken. “Hier is het, ons Garahotel.” Sonia straalt. En dat is haar goed recht. Ze heeft een prachtig plekje op een al net zo mooie locatie. Op steenworp afstand van de ruige kust van Tenerife, vlakbij talloze leuke winkeltjes. “Kom, ik laat je alles zien.” Sonia neemt me mee door het pand en wuift zo nu en dan naar een van de gasten. De sfeer die hier heerst… Ik kan er wel uren doorbrengen, merk ik al snel. Als ik rondkijk, zie ik overal hout. Houten trappen, houten vloeren. Wanneer we de patio oplopen, open ik mijn mond. “Wauw!” is het enige wat ik weet uit te brengen. “Hier ontbijten we elke morgen” vertelt Sonia. “Soms eten Miguel en ik mee met de gasten. We wonen in het hotel, dus dat is makkelijk. En we willen graag bereikbaar zijn voor iedereen.” Tot slot lopen we naar het dakterras van het hotel. Het zicht op zee is vanaf hier prachtig. “Heb je nog een kamer voor vannacht?” is het enige wat mij nog rest te vragen. Die avond slaap ik op misschien wel een van de mooiste plekken van Tenerife…