Pasahan

Wanneer je de authentieke huisjes van Aldeia da Mata Pequena voor het eerst ziet, is het moeilijk te geloven dat dit een paar jaar geleden enkel ruïnes waren. Toen Ana en Diogo op het verweerde dorp stuitten, waren ze meteen verliefd en werd de fantasie van Diogo, als voormalig restauteur, meteen geprikkeld. Het dorp terugbrengen in haar originele staat en ombouwen tot een landelijk vakantieadresje, werd hun nieuwe doel. En dat is ze gelukt! Wanneer je nu over de stenen trappen loopt, zou je haast geloven dat de huisjes er altijd al stonden, fier en stralend in het groene landschap.

Vol verwondering loop ik langs de huisjes en zie dat ze allemaal uniek zijn. De een van natuursteen, de ander wit gepleisterd met blauwe of gele details. Houten raampjes met luifels worden omringd door sierlijke bougainvilles. Daarnaast heb je overal uitzicht op de groen met goudgele heuvels, die om Aldeia da Mata Pequena heen liggen. Wanneer Ana me ziet, komt ze meteen aangelopen met een glas port. Samen bekijken we de huisjes vanbinnen. Elk is vol liefde ingericht met antieke meubels, die ze verzamelden van vrienden uit de omgeving en waarvan sommigen zelfs uit hun eigen kindertijd stammen. Uren kan ik luisteren naar de verhalen van Ana over deze plek. Hun unieke unieke plekje brengt het verleden tot leven.

Eenmaal weer buiten aangekomen adem ik diep in en uit, terwijl ik ver voor me uit het landschap in tuur. De lucht is hier zo heerlijk fris en schoon. “Mooi he, zegt Ana, “ik raak hier ook nooit op uitgekeken.” Volgens mij wordt dit een heerlijke vakantie...