Orion

Langzaam rijd ik het dorpje Garachico binnen. Om me heen zie ik gekleurde gebouwen en in de verte een hoge, witte kerk die er bovenuit steekt. Ik vervolg mijn route over hobbelige weggetjes. Niet veel later zie ik een groot, rood gebouw. Ik besluit mijn auto te parkeren en een kijkje te nemen.

Wanneer ik binnenstap, merk ik al gauw dat dit gebouw vanbinnen vol verrassingen zit. Muren zijn voorzien van opvallende, maar toch rustgevende kleuren. Turquoise, terracotta, okergeel… Ik kijk verwonderd om me heen wanneer ik word aangesproken door een vriendelijke vrouw. Ze stelt zich voor als de eigenaresse Laly en glundert. “In dit hotel staat relaxen centraal. Mijn doel? Dat mijn gasten in elke ruimte tot rust kunnen komen. Het zwembad op de binnenplaats is uitgegraven met vulkaanlava, wat een lokaal tintje geeft.” Trots en enthousiasme stralen van zijn gezicht. “Ik blijf graag een paar nachten logeren!” zeg ik hem dan.

Mijn spullen leg ik op het bed van mijn okergele kamer. Ik besluit om het dorp Garachico nog even wat beter te verkennen. Al snel wandel ik op de ruige kuststrook van Tenerife af. Water klettert wild tegen de rotsen aan. Terwijl ik even op een van de rotsen kruip, besluit ik vanavond mee te eten bij Laly. Als ik de eigenaresse mag geloven, wachten er heerlijke lokale lekkernijen op me. Mijn maag begint te knorren. Ik kan niet wachten…