Mozart

Het zwarte van de lava, een witte finca en een blauw zwembad rustig verscholen op een plek waar het lijkt alsof er eeuwen geleden een bijzonder natuurverschijnsel heeft plaatsgevonden. En daaromheen sieren de wijngaarden en de fruitbomen. Het zijn de wonderschone contrasten van Finca Isabel.

Ik sta samen met eigenaresse Clara bij het zwembad en tja, hoe zal ik het zeggen? 'Het lijkt wel alsof er jaren geleden een enorme meteoriet ter aarde is gestort hier in het midden.' Precies op de plek waar de finca met dit mooie zwembad ligt. 

'Bijna goed', lacht Clara. 'Het is een eruptie van duizenden jaren geleden.' De zon knipoogt hoog aan de hemel als een verdwaald wolkje passeert en langzaam droom ik weg naar jaren en jaren geleden toen deze plek nog een wild en ruig lava landschap was. Met zover je kon kijken een onherbergzaam en ondoordringbaar landschap.

'Kom!' Samen lopen we verder de krater in met om ons heen wijngaarden en fruitbomen. Dus zo voelt een oase, bedenk ik me. En dan komen we bij de grot van puur natuur. 'Hier is het altijd koeler, dus mocht je de zon zat zijn.' Het 8000 m2 terrein blijft me bij elke pas verbazen van schoonheden die ik nog nooit zo bij elkaar zag. En dan wil ik dolgraag naar binnen in het landhuis uit de 18e eeuw met de twee appartementen. Ingericht in dezelfde originele stijl van het eiland. 'Aan de andere kant van het zwembad is jouw studio', en Clara geeft me de sleutel. Rustig slenter ik er naartoe. Even blijf ik staan en kijk naar deze wonderlijke wereld. Ik zucht diep. De rust waait zachtjes rond de krater die nog steeds uitbarst, maar nu van geluk.