Grotticelle

Wanneer ik mijn auto parkeer onder een paar prachtige bomen, voel ik een oase van rust over me heen glijden. Ik stap uit en loop via een mooi pad omhoog. Al na 50 meter word ik verrast door een schitterend groot zwembad met onbeschrijflijke uitzichten op de bergen en de zee. Ik zucht eens diep en realiseer me dat dit precies is wat ik nodig had. Even weg van alle geluiden en de drukte…

Alles wat ik hier nog hoor, is de buurman die zijn gras maait. En een damesstem: “Dat is het enige geluid dat je hier hoort, hoor!” Ik kijk om. Een Griekse dame komt aangelopen. Ze ziet er lief uit, vol energie. “Zin in een kop koffie?” vraagt ze. We lopen naar het zwembad waar ik zojuist al verwonderd naar staarde.

Terwijl ik plaatsneem op een stoeltje aan het zwembad, stappen een paar gasten hun balkon op. “Kalimera, Fiona! Kalimera, Marco!” Niet vaak voelde ik me ergens zo welkom als hier bij Maria. Met een verse koffie komt ze een paar minuten later terug. We kletsen honderduit en ik bedenk me dat ik nog veel van deze dame kan leren… Wat een prachtmens!