Falkensteiner Capo Boi

Als je het hebt over het paradijs...' Mijn goede vriend Jorgos keek me lachend aan, want hij weet dat ik 'Een stukje paradijs op aarde', de laatste tijd iets te vaak heb gehoord. 'Bij Paradise Island Villas doen ze hun naam eer aan. Geloof me!' En eerlijk is eerlijk: ik ben dit keer echt het paradijs binnen gewandeld. Boordevol vruchten die ik maar wat graag plukte.

De twaalf stijlvolle, luxe villa's lagen rustig op de berghelling naar de zee en de bergen te kijken. 's Avonds laat kwam ik aan en het paradijselijke avontuur begon direct. Ik danste bijna letterlijk door mijn stijlvolle villa langs de open keuken, de trendy woonkamer, de open haard, mijn slaapkamer boven waar het moderne hemelbed prijkte, in de badkamer borrelde de jacuzzi van geluk. Mijn ogen kwamen tijd te kort dankzij alle details die ook tot in perfectie waren doorgevoerd. Zachte muziek klonk door de cinemaset en toen gebeurde het: ik opende de deur naar mijn tuin waar de lichtjes zacht mijn privézwembad verlichtten. 'Ik heb Eleni gevraagd of de kok nog wat eten wilde maken', lachte Jorgos. En hij wees naar het goddelijke maal op tafel. 'Gastvrijheid krijgt hier een nieuwe definitie!'

En nu zit ik hier, mijn eerste ochtend. 'Een plek waar het de bloemen groots bloeien, waar je niks meer wenst omdat alles wat je wenst er al is. Een plek waar je hele lijf glimlacht. Je hebt gelijk. Dit is het paradijs.' Jorgos gaat tevreden achterover zitten. Ik kijk naar de zee verderop. 'Maar niet doorvertellen he?' lacht hij. 'Nee,' jok ik stiekem. 'Niet aan iedereen.'