Borgia

'Daar werd vroeger de wijn gemaakt. En het andere huis deed dienst als wintertuin voor de citrusbomen, die  in grote terracottapotten voor de ramen stonden,' zegt mijn goede vriend Vittorio trots. Mijn gedachten dromen eeuwen terug. Alle betoverende verhalen die je over Toscane hoort, zijn waar bedenk ik me. Echt waar.

De tuinman is bezig in de bloeiende tuin, de pijnbomen en olijfbomen staan statig in de zon. Verderop ligt het Middeleeuwse stadje Cortona rustig tegen de heuvel. 'Rond 1800 was dit het buitenverblijf van een rijke aristocratische familie. En die staat van zijn, wilden we bewaren.' Ik glimlach, want ik zie het zelfs in het zwembad voor me terug. Een beetje statig, gecombineerd met klassieke Toscaanse sferen. En als het tijd is om de gele villa's met de groene luiken te betreden, tovert Vittorio de sleutel onder een bloempot vandaan. Familiair, dat is het hier ook.

Eenmaal binnen zie ik hoe het licht door de ruitjesramen schijnt. Hoe de perfecte eeuwenoude authentieke staat gecombineerd wordt met modern comfort. De terracottavloeren, hoge houten plafonds en antiek. In de keuken stel ik me voor hoe mijn vrienden hier straks in een pan met pastasaus roeren, om daarna met z'n allen buiten te genieten van het goede leven.

'Ik kies voor de wijnvilla', lach ik. Sierlijk loop ik door mijn statige huis en bel mijn vrienden. 'Hoe ik het zou omschrijven?' vragen ze. 'Als een Toscaans gelukstatige staat van zijn.'