Atlantida

Tevreden zak ik onderuit. Ik heb zojuist vis gegeten in een traditionele taverne. Een prachtig en authentiek plekje op het strand, vlak bij het dorpje Ferragudo. De citroen, lokale kruiden en verse vangst die op mijn bord lag, deden me goed smaken. De zon is nog net niet onder en de golven van de zee, hoor ik zachtjes kabbelen. Hoewel ik hier heerlijk relaxed zit, besluit ik toch nog even een wandeling te maken. Net als ik op sta, zie ik een zandweggetje in de duinen verdwijnen. Nieuwsgierig volg ik het pad. Al snel maken de duinen plaats voor bomen en doemt er tot mijn verbazing een witte quinta voor mij op. Met open mond kijk ik om mij heen. Ik zie een fijn zwembad en een zitje met zachte kussens. De eigenaresse, Ana, loopt mij lachend tegemoet en nodigt mij uit om verder te komen. Enthousiast laat ze me haar appartement, Casa do Forno zien. “Ik heb alle appartementen opgeknapt en naar mijn eigen smaak en wensen ingericht”, verteld ze. “En ik heb veel uit mijn verleden gebruikt, zoals dat authentieke bureau uit de fabriek van mijn vader.” Ik ben onder de indruk van alle details. De kussens zijn handgemaakt van oude gordijnen. Ik moet toegeven: Ana heeft een fantastische smaak!