Aparthotel Ciudad Laurel

Tussen de rotsachtige heuvels, met groene struiken en af en toe een geit, doemt een kudde villa's op. Ze mengen zich goed in de omgeving, maar toch vallen ze op. Door hun vrolijke kleuren en speelse vormen. Terwijl ik de Elaia Villas tegemoet rijd, dwalen mijn gedachten af. Hoe mooi moet het uitzicht vanaf dat oranje balkonnetje wel niet zijn? 

Wanneer ik arriveer staat Konstantinos al op me te wachten. Met een brede glimlach opent hij mijn autodeur: “Welkom Eliza! Liodendro, Skinos en Liofito staan al op je te wachten”. Ik kijk om me heen maar zie helemaal geen andere mensen. Zelfs geen geitjes meer! Konstantinos ziet mijn verwarde gezicht. “Zo heb ik de villa's genoemd, Eliza.” Samen wandelen we gniffelend de stenen trap op. Binnen kan ik mijn enthousiasme niet onderdrukken. “Wat is het hier mooi!”. De villa's zijn nieuw, maar Konstantios heeft ze sfeervol ingericht, met veel verwijzingen naar de lokale cultuur. Griekse tegeltjes, handbeschilderde borden en zelf een hoge Soufas; een traditioneel bed.

Ik loop naar de glazen deuren, die openslaan naar het balkon. Het uitzicht is nog mooier dan ik me had voorgesteld. De zee lacht me tegemoet, schitterend en sprankelend in het zonlicht. “Zal ik je zo afzetten bij het strand? Ik moet toch die kant op”. Konstantionos' voorstel klinkt me als muziek in mijn oren. Dit wordt een heerlijke vakantie!