Ca’n Maries Hotel Rural
Soort: Zonvakantie
'Een diamant, een juweel!' Miguel praat me in de auto bij als we onderweg zijn naar een bijzondere plek in het noorden van het eiland genaamd Villa Ca'n Maries. Pepe is de trotse eigenaar van dit juweel in het noorden. Een alom gewaardeerd en intrigerend persoon, die zijn sporen heeft verdiend in de politiek van Ibiza.
Miguel kent mij en kon niet anders dan ons met elkaar in contact brengen. We rijden samen door de rustige bosrijke heuvels. Villa Ca'n Maries ligt buiten het dorp, vlakbij zee en het lijkt net alsof je een stille oase binnenloopt! Pepe zit buiten op het terras aan de grote tafel en springt op als hij ons ziet. We schuiven aan en hij stelt de andere mensen aan ons voor. Het blijken bekenden uit de music scene. Nou ben ik niet zo'n grote clubber, maar sommigen herken ik wel. 'Cava dan maar?' en zonder antwoord ontpopt Pepe de kurk van een goede fles Spaanse Cava. 'Hier houd ik van', zegt hij, 'met mensen tafelen met zoveel mogelijk verschillende achtergronden.' Zijn Duitse vrouw Frauke schuift aan en ze beginnen te vertellen over hoe Ibiza in de jaren '60 en '70 een toevluchtsoord werd van hippies en hoe later het toerisme op gang kwam. 'En ook de feesten kwamen pas later.'
Pepe wil in de eerste plaats dat iedereen geniet van zijn pareltje Ca'n Maries. Een oase waar mensen komen voor hun rust in een huiselijke sfeer, met sfeervolle hotelkamers, lekker eten en een prachtige natuur. Die party's op Ibiza zijn er nog wel, verzekert Pepe me, maar 's nachts en ver weg van hier. Mijn glas wordt bijgeschonken, de kaarsjes gaan aan en achter dit idyllische plaatje klinkt het geluid van de krekels en kikkers. Ik zucht, het is zo waar: diamonds are a girls best friend.
Miguel kent mij en kon niet anders dan ons met elkaar in contact brengen. We rijden samen door de rustige bosrijke heuvels. Villa Ca'n Maries ligt buiten het dorp, vlakbij zee en het lijkt net alsof je een stille oase binnenloopt! Pepe zit buiten op het terras aan de grote tafel en springt op als hij ons ziet. We schuiven aan en hij stelt de andere mensen aan ons voor. Het blijken bekenden uit de music scene. Nou ben ik niet zo'n grote clubber, maar sommigen herken ik wel. 'Cava dan maar?' en zonder antwoord ontpopt Pepe de kurk van een goede fles Spaanse Cava. 'Hier houd ik van', zegt hij, 'met mensen tafelen met zoveel mogelijk verschillende achtergronden.' Zijn Duitse vrouw Frauke schuift aan en ze beginnen te vertellen over hoe Ibiza in de jaren '60 en '70 een toevluchtsoord werd van hippies en hoe later het toerisme op gang kwam. 'En ook de feesten kwamen pas later.'
Pepe wil in de eerste plaats dat iedereen geniet van zijn pareltje Ca'n Maries. Een oase waar mensen komen voor hun rust in een huiselijke sfeer, met sfeervolle hotelkamers, lekker eten en een prachtige natuur. Die party's op Ibiza zijn er nog wel, verzekert Pepe me, maar 's nachts en ver weg van hier. Mijn glas wordt bijgeschonken, de kaarsjes gaan aan en achter dit idyllische plaatje klinkt het geluid van de krekels en kikkers. Ik zucht, het is zo waar: diamonds are a girls best friend.
