La Riserva Montebello
Soort: Vakantie, Zonvakanties
Land: Italië
Tijdens mijn doorreis door Lazio, keek ik al even uit naar dit moment; het moment dat ik voor het eerst La Riserva Montebello zou bezoeken. Ik had al veel over deze plek gehoord; een authentiek landgoed waar altijd wat te beleven zou zijn. Mijn auto leidt me langs ontelbare hoge bomen. Ben ik verdwaald? En dan opeens zie ik ze: de stenen gebouwtjes van La Riserva Montebello. Het is net alsof ik een verborgen dorp betreed dat verscholen ligt tussen de hoge bomen. Een geheim plekje dat alleen mag worden gevonden door echte levensgenieters.
Eigenaar Marco geeft me een rondleiding over het terrein. Op het landgoed bevinden zich drie verschillende gebouwen. In twee van deze gebouwen bevinden zich de slaapkamers. Bij elke stap die we zetten kijk ik mijn ogen uit. Er is zoveel te beleven hier. Zo kan je boogschieten, paardrijden, volleyballen, tennissen of zwemmen in één van de zwembaden. Marco nodigt me zelfs uit om 's avonds een kookcursus bij te wonen. Rome ligt hier niet zo heel vandaan, maar ik denk dat ik niet eens tijd heb om de stad te bezoeken.
Marco geeft de sleutel van mijn kamer, die bevindt zich in het hoogste gebouw. Ik moet even klimmen, maar wanneer ik de top van de trap heb bereik, valt mijn mond open van verbazing. Ik kijk uit over het Bolsena kratermeer, dat schittert in het zonlicht. Het diepblauwe water lacht me tegemoet. Morgen ga ik zeker een kijkje van dichtbij nemen. Maar eerst gaat Marco me leren hoe ik de allerbeste pasta maak. Mijn maag begint te rommelen bij het idee; ik hoop dat authentieke spaghetti alla carbonara op het menu staat!
Eigenaar Marco geeft me een rondleiding over het terrein. Op het landgoed bevinden zich drie verschillende gebouwen. In twee van deze gebouwen bevinden zich de slaapkamers. Bij elke stap die we zetten kijk ik mijn ogen uit. Er is zoveel te beleven hier. Zo kan je boogschieten, paardrijden, volleyballen, tennissen of zwemmen in één van de zwembaden. Marco nodigt me zelfs uit om 's avonds een kookcursus bij te wonen. Rome ligt hier niet zo heel vandaan, maar ik denk dat ik niet eens tijd heb om de stad te bezoeken.
Marco geeft de sleutel van mijn kamer, die bevindt zich in het hoogste gebouw. Ik moet even klimmen, maar wanneer ik de top van de trap heb bereik, valt mijn mond open van verbazing. Ik kijk uit over het Bolsena kratermeer, dat schittert in het zonlicht. Het diepblauwe water lacht me tegemoet. Morgen ga ik zeker een kijkje van dichtbij nemen. Maar eerst gaat Marco me leren hoe ik de allerbeste pasta maak. Mijn maag begint te rommelen bij het idee; ik hoop dat authentieke spaghetti alla carbonara op het menu staat!
