InterContinental Doha The City

Ik lig bij het zwembad en verwonder me al voor de derde keer in een half uur tijd over het magische uitzicht dat ik hier heb. Ik zie talloze witte huisjes, een groen landschap en de eindeloos blauwe zee. De zon schittert en achter me prijkt mijn Griekse droom. Want dat is het toch echt: witte appartementen trapsgewijs bij elkaar, blauwe luiken, de bloemen en druivenranken krioelen over de pergola. Pepy, de eigenaresse van Appartement Nymphes, loopt lachend voorbij. Ik glimlach, want ik ben dol op haar. Gisterochtend begon ik de dag in haar kantoortje vol boeken met tips en tekeningen van de kinderen die hier allemaal verbleven.

De stijl van Nymphes is met recht authentiek te noemen. “Proef maar.” Pepy plukt wat kruiden uit de tuin voor de nieuwe gasten en vertelt hoe de natuur hier in haar puurste vorm groeit en bloeit. Ik zucht diep van geluk, terwijl ik mijn boek opensla en even wegdroom. In het zwembad zwemt een man rustig zijn baantjes, een vrouw slaat een pagina van haar boek om. Langzaam dommel ik een beetje weg, maar ik doe mijn best om mijn ogen open te houden. Het is hier haast te mooi om in slaap te vallen. Vandaag geniet ik zoveel mogelijk van dit plekje, morgen vind ik mijn weg naar het strand, waar je vanuit hier in mum van tijd bent. Heerlijk…