Edge Creekside

"Ik voel me zo gelukkig als dat de zee diep is", glimlach ik. Een vleugje romantiek, de heerlijkste Griekse homemade gerechten, het strand bijna letterlijk in mijn voortuin, eeuwige rust en mijn eigen pastelkleurige villa in de avondzon. En dan is er ook nog iets bijzonders met het zout... Waar ik ben? In de Remetzo Villas.

Direct aan het zandstrandje van Vrahinari Beach vond ik de taverne van de familie Remoudis. "Als je het echte, natuurlijke zout wilt proeven, moet je daar zijn", vertelden ze me op het dorpsplein van Lixouri. Eenmaal aangekomen proefde ik onder de pergola de Griekse mezze van Katarina. Bij elke hap glimlachte ik en dat was niet alleen om de smaken, maar ook om de zee die voor me rustig met de wind meedeinde. "Hier is het brood met olijfolie, tomaten, feta, oregano én onze beroemde afrala", Katarina lachte. "Het zeezout winnen we hier zelf tussen de rotsen." Eén hap en ik was om. Terwijl de wind zacht door mijn haren wapperde en ik me net bedacht dat deze dag op dit middaguur al geslaagd was, zei Katerina: "Heb je onze villa's hierachter al gezien?"

Op een paar minuten van de taverne vond ik ze: pastelkleurige comfortabele villa's, gebouwd en ingericht in de stijl van het eiland. Toen ik de deuren naar de tuin en het overdekte terras opendeed, hoorde ik de stilte en zag ik het privézwembad schitteren in de zon. De buitendouche stond klaar voor de verkoeling.

Ik ben hier nu al een week. Iedere ochtend begroet ik Katarina met de woorden: "Ik ben hier zo gelukkig als de zee diep is!" En ik kan het weten, want ook vanaf mijn villa glimlach ik elke dag naar de Ionische zee. Echt: hier raakt je geluk nooit en te nimmer op.